Gesloten boerderij

Het beeld van het Zuid-Tiroolse landschap wordt van oudsher gedomineerd door verspreid liggende nederzettingen. Een open plek in het bos, woonhuis en schuren vormen samen een eenheid: de boerderij. Onder 'boerderij' verstaat men in Tirol dus het geheel van gebouwen en grond die bij een landbouwbedrijf horen. De boerderij is 'gesloten' als hij niet gedeeld mag worden en als eenheid overgeërfd wordt.

In 1526 verbood de Tiroolse regering de splitsing van boerenbedrijven met als doel het voortbestaan van de boerderijen en boerenfamilies te garanderen en verarming tegen te gaan. Nog tijdens zijn leven draagt de eigenaar de complete boerderij over aan zijn opvolger. Vroeger bleven veel broers en zussen op de ouderlijke boerderij wonen en verdienden de kost als knecht of meid. Anderen trokken weg: jonge mannen vestigden zich zelfstandig als kleermaker, smid, schoenmaker of timmerman, terwijl de vrouwen trouwden, naar de stad trokken of in het klooster gingen.
Tijdens het fascistische regime werd de wet over de gesloten boerderij afgeschaft. Een groot aantal boeren hield zich echter vrijwillig aan dit beginsel, totdat het in de jaren 50 van de 20e eeuw als provinciale wet weer werd ingevoerd. Tegenwoordig moet degene die de boerderij overneemt zijn broers en zussen als mede-erfgenamen uitkopen door de waarde van de opbrengst van de boerderij als erfdeel uit te betalen.

Van de ca. 19.000 landbouwbedrijven in Zuid-Tirol worden er ruim 11.000 als gesloten boerderij beheerd. Dit laat zien hoe sterk deze traditie is, die nu actueler en belangrijker is dan ooit tevoren.